عنوان مقاله:

اهمیت کیفیت آب در آبزی پروری

چکیده مقاله:

شرایط فیزیکی و شیمیایی محیطی که ماهی در آن زندگی می­کند تاثیر عمده ای بر روی رشد و مقاومت آبزیان در برابر بیماری­های عفونی، حمله انگل­ها، سرعت و کیفیت رشد ماهی، بازدهی و کارایی پرورش ماهی دارد. میزان اکسیژن محلول نخستین شاخص کیفیت آب برای هر ماهی پرورشی می­باشد. حفظ شرایط اکسیژنی در محدوده ۹-۵ میلی­گرم می­تواند بر تولید تاثیر زیادی داشته­باشد. آمونیاک یکی از سمی­ترین گازها برای ماهی است و اصلی ترین متابولیت زائد ناشی از کاتابولیسم پروتئین موجود در غذای مصرفی می­باشد. تغذیه صحیح، پالایی مناسب در تولید و حذف آمونیاک از محیط پرورش اهمیت زیادی­ دارد. نیتریت محصول میانی در اکسیداسیون بیولوژیک آمونیاک است. تراکم، غذادهی و کوددهی و به ویژه با اکسیژن دهی مناسب استخرها از تجمع و ایجاد نیتریت جلوگیری می­کند. وجود چنین غلظت­هایی از نیترات در اغلب منابع آبی غیرمحتمل است. مقدار حداکثر ۱ میلی گرم بر لیتر را می توان به عنوان راهنما پیشنهاد داد. تیره شدن پوست، باز کردن سرپوش آبششی، کاهش رشد، باد کردن شکم و تغییر رنگ تیغه های آبششی از علائم  کربن دی اکسید است.  مقادیر دی اکسید کربن نباید از 10 میلی­گرم در لیتر تجاوز کند. برای ذرات معلق میزان قابل قبول ۱۰۰ – ۸۰ میلی گرم در لیتر ذرات معلق کلی و حداکثر میزان قابل قبول ۴۰۰ میلی گرم در لیتر ذرات محلول کلی برای آبزی پروری توصیه می­شود. دمای آب میزان اکسیژن محلولی را که آب می­تواند نگه دارد، میزان تجزیه و فتوسنتز و نیز یونیزاسیون آمونیاک را تنظیم می­کند. به طور کلی طبیعت منابع آبی و مدیریت آن در زمان پرورش، تاثیرات شدیدی بر مناسب بودن آن منابع  برای آبزی پروری پروری دارد.

کلید واژه ها:

آبزی پروری, کارایی تولید, کیفیت آب